دلتنگی

1

باران صبح

بر دفتر شعرم می‌بارد

مِه بر کلماتم موج می‌زند

می‌دانم زورقم

سراسر روز سرگردان خواهد ماند.


2

دلتنگی

خوشة انگور سیاه است

لگدکوبش کن

لگدکوبش کن

بگذار ساعتی

سربسته بماند

مستت می‌کند اندوه.
 

از شمس لنگرودی

چرا رهایم کردی ... ؟

می خواستم ترانه یی باشم

که بچه های دبستانی از بر کنند

دریا که می شنود

توفان اش را پشت اش پنهان کن

و برگ های علف

نت های به هم خوردن شان را

از روی صدای من بنویسند .


می خواستم ترانه یی باشم

که چشمه زمزمه ام کند

آبشار

با سنج و دهل بخواند .


اما ترانه ی غمگینم

و دریا ، غروب

بچه هایش را جمع می کند که صدایم را نشنوند .


نت هایم را تمام نکرده

چرا

رهایم کردی . . .  

از شمس لنگرودی