دلت را ...

دلت را خانه ما کن مصفا کردنش با من
بما درد دل افشا کن مداوا کردنش با من
                                   اگر گم کرده ای ای دل کلید استجابت را
                                  بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من
بیفشان قطره اشکی که من هستم خریدارش
بیاور قطره ای اخلاص د ریا کردنش با من
                               به من گو حاجت خود را اجابت می کنم آنی
                              طلب کن آنچه می خواهی مهیا کردنش با من
اگر عمری گنه کردی مشو نومید از رحمت
تو نام توبه را بنویس امضا کردنش با من

یک دنیا

آتشی در وجودم هست  

که بی گمان روزی بیداد را فریاد خواهد کرد 

آتشی از جنس من 

از جنس تو  

از یک آسمان آتش خفته  ... در درونم ! 

دارم می سوزم 

دارم تمام می شوم  

چه پایان تلخی ست برای من اگر بی صدا بمیرم  

نه ... 

فریاد ها را می شنوی ؟! 

آهای با شما هستم ... 

آستانه را باز نگه دارید 

من پر از فریادهای خفته ام ... 

رهایم نکنید 

آواره...می شوم...آواره می شوم ... 

نه این یک شعر نیست  

نه ! 

این تمام حرفهای نگفته ی یک دنیا جوانی ست ... 

یک دنیا ولی ... کوتاه !!!