فقر

سلام 

اینجا مرکز مدیریت وبلاگ شخصی من است و من دوست دارم تمام فریادهای درونی ام را اینجا فرو بریزم ... 

من میخواهم همه ی مردم را شاد ببینم ؛  

با دادن یک بستنی یخی ۱۵۰تومانی به دخترکی که در این هوای گرم شیراز شاید میداند که نباید از مادرش بستنی بخواهد... 

با خریدن یک کفش تابستانه ی کوچک برای پسرکی که پاهایش در این سوزان زمین مثل قلبش گرمه گرم است ... 

. 

. 

. 

من غمگینم از فقری که کودکان را ببلعد ... از فقری که پدری را شرمگین سازد و مادری را ... 

ای کاش بستنی فروش بودم یا کفش فروش یا ... 

ای کاش فقر رسوائی به بار نیاورد !

ای کاش فقر بمیرد و انسان را کوچک نسازد ! 

ای کاش فقر بمیرد !