۱

بسم الله

از خلاف آمدعادت بطلب کام  که من

کسب جمعیت از آن زلف پریشان کردم

امروز میخوام یه کم ، هم خودم و هم همه دوستان رو ، نصیحت کنم !

ببین دل انگیز ، من اگه بخوام واسه دلم ،  دنیام یا آخرتم یه کار مثبتی انجام بدم ، باید بپذیرم که یه حداقل هزینه ای رو واسش بپردازم .

حالا هرچه این خواستنی ، با ارزش تر باشه ، شاید لازم باشه از چیزای باارزش دیگه بگذرم و اینجا باید اهم و مهم کرد ...

تا تو نتونی یه کم عدم تعادل روحی رو تحمل کنی ، کجا باید انتظار پذیرش عشق کسی رو توی وجودت داشته باشی ؟!

آخه اگه من فی المثل برای اولین بار یه موضوع مهم رو تجربه میکنم و مثلا از شش ماه گذشته در مورد این تجربه درگیری ذهنی داشتم و اینها همه غیر طبیعی هستش ، چطور باید انتظار این رو داشته باشم که بتونم این مدت رو در تعادل روحی بسر ببرم ؟!!!

چطور میشه من بخوام برای اولین بار شیرین ترین خوراکی رو بخورم و انتظار داشته باشم گلوم و معده ام (...!) متعجب نشه ؟!!!

و حالا با این شرائط بنظرت رواست که من اون خوراکی رو نفی کنم و به همین سرعت کنارش بذارم ؟!

به نظرم اگه من برای اولین بار ، اونم ناخواسته ، توی استخر پرت بشم باید انتظار این رو داشته باشم که یا غرق بشم یا اجازه بدم یکی بیاد و من رو نجات بده !

البته اگه توی بخش یک متری استخر پرت نشده باشم ... !